Lekić: Danas možemo slobodno reći da je karcinom hronična bolest

Karcinom dojke je najučestalija maligna bolest globalno, čini se, ipak, da poslednjih godina kampanje osvješćuju i podižu nivo zdravstvenog vaspitanja u našoj sredini, i da sa tog aspekta je sve veći broj karcinoma koji se otkrije u ranom stadijmu  bolesti, što je svrha svih akcija - kazala je direktorica Instituta za  onkologije Kliničkog centra Crne Gore doktorka Sanja Lekić u emisiji Srećan dan na Televiziji E.

U Crnoj Gori je karcinom dojke dojke na drugom mjestu po broju obolijevanja od karcinoma, podsjeća Lekić, odmah posle karcinoma pluća, što nije iznenađujuće, smatra ona, jer Crna Gora, kao i zemlje regiona, nema dobru kontrolu pušenja, što je glavni faktor, ističe ona, za nastanak karcinoma pluća.

- Kancer, karcinom, rak, je i dalje u Crnoj Gori tabu tema. I dalje se povezuje sa završnom fazom bolesti. Danas možemo slobodno reći da je karcinom hronična bolest poput kardiovaskularnih bolesti, poput endokrinoloških bolesti, šećerne bolesti, i drugih hroničnih oboljenja. On i jeste svrstan u grupu hroničnih  nezaraznih oboljenja, i danas, zahvaljujući što tom ranom otkrivanju, koje je razlog činjenice sa se sve više priča o preventivnim pregledima, i da se sve veći broj populacije odaziva na preventivne preglede, ali i zahvaljujući novim napretcima u liječenju i u dijagnostici, mi zaista danas možemo reći da je karcinom jedna hronična bolest sa kojom se može dugo i kvalitetno živjeti - naglasila je Lekić.

Osim što imamo opcije za liječenje, poručuje Lekić, moramo raditi na preventivi, jer je, preventiva i rano otkrivanje najefikasniji i najjeftiniji način borbe protiv različitih kancera i različitih hroničnih nezaraznih bolesti.

Doktorka Lekić je mišljenja da šećer utiče  na rast i malignih ćelija, jer on daje brzu energiju, objašnjava ona, ali nije presudno, i ne znači  da će konzumacija šećera dovesti do malignih oboljenja.

- Naučnici su pronašli da je suština opstanka maligne bolesti, takozvana mimikrija. Maligna ćelija umije da obavije svoju membranu, svoju strukturu, na taj način da je naš imunološki sistem ne prepozna… Osnov savremene onkologije i imunoterapije je upravo u tome. Imunoterapija ne utiče kao toksična terapija direktno na malignu ćeliju, ubijajući nju. Ona potiče naš imunološki mehanizam, koji iz nekog načina ne prepoznaje tu malignu ćeliju, da se ponovo aktivira, da prepozna, njoj u tom trenutku nevidljive antigene na ćeliji, i na taj način omogući ubijanje maligne ćelije, odnosno pronalaženje maligne ćelije i tu reakciju koja omogućava njeno uništenje. Suština opstanka maligne ćelije jeste u tome što ona iznalazi način da je nevidljiva za naš imunološki sistem - zaključila je Lekić.