Analiza iz Njemačke: Režim u Srbiji pokušava sprovesti politiku “srpskog sveta” po uzoru na sličan projekat “ruskog svijeta”

Portal ETV

Srbija je najbliži evropski saveznik Rusije, a korupcija je sveprisutna u toj balkanskoj državi, navodi se u analizi koju je objavila njemačka fondacija Friedrich Naumann.

- Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić se već 17 puta susreo s predsjednikom Ruske Federacije Vladimirom Putinom. Vučić je 2019. godine u Moskvi dobio Orden Aleksandra Nevskog, koji je obično dodjeljivan velikim ruskim ličnostima. To je bio jedan od najsrećnijih trenutaka u njegovoj političkoj karijeri- navodi se u analizi Rusija i pioniri autokratije: Kako Kremlj destabilizuje Evropu, čiji je autor novinar i univerzitetski profesor Tomas Brej.

Dodaje se da režim u Srbiji pokušava sprovesti politiku “srpskog sveta” po uzoru na sličan projekat “ruskog svijeta”.

- Ovaj velikosrpski program bio je jedan od uzroka krvavih ratova tokom raspada Jugoslavije- piše u analizi, prenosi agencija Beta.

Podsjeća se da Srbija nije uskladila svoju politiku sa EU-om i da nije uvela sankcije Rusiji.

- Nacionalna aviokompanija Air Serbia i dalje nekoliko puta sedmično leti za Moskvu i druge ruske gradove. U blizini grada Niša na jugu Srbije postoji Rusko-srpski humanitarni centar, koji kritičari na Zapadu smatraju centrom ruske obavještajne službe”- navodi se u analizi.

Dodaje se da su provladini mediji u Srbiji glavni nosioci ruske propagande.

- Još važnije je da su to srpski zvaničnici, posebno oni na visokim državnim pozicijama, oni koji u prvom redu šire proruske i antizapadne narative- piše u analizi.

U analizi napominju i da je u tim medijima “Rusija uzdignuta do neba, dok je Zapad doslovno demonizovan”.

Navodi se da Vučić u svojim intervjuima za zapadne medije zapravo širi rusku propagandu.

Ističe se da se, iako je Njemačka najvažniji partner Srbije, ona često prikazuje u vrlo negativnom svjetlu u Srbiji.

U analizi se navodi da, “bilo da je riječ o Putinu iz Rusije, (premijeru Viktoru) Orbanu iz Mađarske, Vučiću iz Srbije ili (premijeru Robertu) Ficu iz Slovačke – sistemi njihove političke kontrole i očuvanja vlasti svuda su isti”.

- Na prvom mjestu je novi nacionalizam koji se podstiče tvrdnjom da susjedne zemlje, NATO, SAD ili EU prijete naciji- piše u analizi.

Osim centralizovanih i cenzurisanih medija, navodi se u analizi, ključno oruđe za očuvanje vlasti su i sistematsko potkopavanje svih državnih institucija kao što su parlament, vlada i ministarstva, pravosuđe, lokalne vlasti i nezavisna nadzorna tijela.

- Takođe, tržište rada je politički instrumentalizovano. Mnoge pozicije u administraciji i privredi mogu se dobiti samo preko vladajuće stranke SNS. Nije ni čudo što nevjerovatnih deset odsto ukupnog stanovništva čine članovi SNS-a. Ovi članovi igraju ključnu ulogu u manipulaciji izborima, jer su obavezani da od svojih porodica i kolega prikupe sigurne glasove- piše u analizi.

Dodaje se da Vučić, “kao u nekoj reality emisiji, kao sveprisutni predsjednik održava javnost u stalnoj uzbuđenosti”.

- Gotovo svaki dan pojavljuje se na TV ekranima, često govoreći satima kako bi građanima izložio važne, velike, nevjerovatne ili dramatične priče, kako to najavljuju vladini mediji. To su priče o zavjerama, organizovanom kriminalu, scenarijima straha za budućnost, spektakularnim stranim investitorima, postavljanju temelja ili otvaranju modernih bolnica, puteva, fabrika, željeznica i elektrana- navodi se u analizi.

Dodaje se da se pritom “potpuno briše granica između šefa države i same države”, jer Vučić “neprestano tvrdi da je on omogućio ovo ili ono, kao da je uložio sopstveni novac”.

U analizi se ističe i da je marginalizovana opozicija u Srbiji uglavnom isključena iz političkog života, nekoliko kritičkih medija, novinara i političara svakodnevno su mete napada i stavljanja na stub srama od vladinih medija.

- Neprestano ih optužuju da žele da ubiju predsjednika, da kleveću svoju domovinu u inostranstvu, da su korumpirani i nemoralni, i da ih kontrolišu strani obavještajci. Kako bi slaba opozicija mogla prijetiti predsjedniku ili – kao što se često tvrdi – njegovoj porodici, kada on može po svom nahođenju da upotrijebi policiju, obavještajne službe, pa čak i vojsku?- navodi se u analizi.