Pomozimo Crkvi Srbije: Udarili Srbi na Srbe, ugroženo srpstvo samougrožava sebe
Crna Gora danas plaća cijenu litijaškog licemjerja, jer država u kojoj crkva diktira politiku i nameće identitet, ne može biti ni slobodna ni evropska
Crkva Srbije u Crnoj Gori ponovo se predstavlja kao progonjena institucija, iako je svima jasno da upravo ona – zajedno sa okupiranim manastirima i upitnim sveštenstvom već pet godina kroji sudbinu naše države, postavlja i ruši vlasti, dijeli etikete, dijeli narod, a na kraju glumi žrtvu.
Najnovije saopštenje Eparhije budimljansko-nikšićke, u kojem se dramatično govori o „opsadnom stanju“ u manastiru Đurđevi Stupovi i „progonu sveštenstva“, samo je nastavak višegodišnje propagande kojom SPC pokušava da predstavi samu sebe kao mučenicu. A zapravo, radi se o apsurdu: režim koji su oni stvorili i doveli na vlast, režim u kojem dominiraju upravo Srbi, sada navodno „progoni“ svoje tvorce. Iako institucije „uredno žmure“ dok popovi, skupa sa pojedincima koji su na čelu tog istog režima, veličaju i slave koljače male đece i ratne zločince.
Javnost dobro zna da su popovi i manastiri, okupirani od strane Crkve Srbije, odigrali ključnu ulogu u političkom prevratu 2020. godine, kada su sa oltara i litija birali današnju vlast. Vlast koja već pet godina uporno vrši istorijski revizionizam, pokušava da izjednači fašizam i antifašizam, blokira evropski put Crne Gore i sistematski udara na crnogorski identitet. A sada, isti ti centri moći optužuju vlast – koju su oni instalirali – da ih progoni?! Da nije žalosno, bilo bi smiješno.
Licemjerje SPC je očigledno. Dok popovi utiču na kadrovska rješenja, kontrolišu političke procese i uživaju privilegije nezabilježene u modernim demokratskim društvima, oni paralelno šalju poruke o „nasilničkom odnosu režima“ i „anticrkvenoj kampanji“. Pritom, svaki pokušaj da se uvede minimum pravne i institucionalne kontrole oni proglašavaju „progonstvom“.
Ispada da su „ugroženi“ oni koji kroje državnu politiku. Da su „progonjeni“ oni koji, zajedno sa svojim političkim eksponentima, u najdubljoj mjeri razaraju sekularni karakter Crne Gore. Da su „žrtve“ oni koji su decenijama bili privilegovani i zaštićeni.
Crna Gora, nažalost, danas plaća cijenu tog licemjerja, jer država u kojoj crkva diktira politiku i nameće identitet, ne može biti ni slobodna ni evropska.