Demokratija pučista!
Nezavršeni izbori u Šavniku, utjerivanje silom koalicije u Podgorici, nasiljem sprječavanje formiranja vlasti u Budvi, ustavni puč i gaženje Ustavnog suda... Parlamentarna većina Andrije Mandića, Milojka Spajića i Alekse Bečića, koja je na vlast došla kroz institucije sistema, nošena litijaškim talasom na izborima 2020. godine, svakim danom sve više dokazuje kako nema namjeru vlast da ikada mirno prepusti kroz institucije. Otkriva se pravi karakter ,,avustovske vlasti“ – to je ,,demokratija pučista". Samo još da pratimo hoće li, i kada, neko iz EU ili SAD vidjeti ono što je odavno očigledno, ili ćemo i dalje slušati floskule o ,,državi koja je najbliža ulasku u EU“.
Kada je potpredsjednica Demokrata Dragana Kažanegra Stanišić sa Mladenom Mikijeljom iz koalicije ,,Za budućnost Budve“ umarširala, okružena dvadesetoricom žestokih momaka, u salu Skupštine opštine Budva - da golom silom prekinu rad sjednice lokalnog parlamenta – bila je ponosna na sebe. I tako, puna sebe, reče nakon noći u sali lokalnog parlamenta, da je pokazala ,,muškim kukavicama“ kako ih otresa ,,ka' prašinu sa cipela“.
Da je što znala o pravu i principima, državna sekretarka u Ministarstvu unutrašnjih poslova - koja je na to mjesto dospjela samo zahvaljujući pripadnosti stranci Alekse Bečića - makar bi mudro ćutala. Ovako, službenica zapošljena u ministarstvu koje bi trebalo da štiti zakon, bila je na sav glas ponosna što je, sve u interesu svoje partije, grubo prekršila zakone?!
Scene iz Budve pokazuju da brutalno kršenje zakona, kao i ogoljeno nasilništvo predstavnika partija koje su dio vlasti na državnom nivou, nijesu incident, niti su Kažanegra Stanišić i Mikijelj radili nešto na svoju ruku. Dvoje lokalnih političara slijedili su uputstva partijskih centrala iz Podgorice: da se nikako, čak i po cijenu fizičkog obračuna, ne dozvoli formiranje vlasti u kojoj neće biti mjesta za njihove stranke.
Kakva bahatost vlasti na državnom nivou: volja građana koju oni priznaju, samo je ona koja je u njihovom, ličnom ili partijskom interesu. Van toga, ne prihvataju političke dogovore koji njih isključuju iz vlasti: narodna volja je samo ona - koja njih smješta u fotelje.
Zato je ,,depolitizovana“ policija, koju od vrha do dna kontrolišu Demokrate, morala da tihuje u petak veče i u subotu čitavog dana dok su partijski jurišnici besprizorno logorovali u zgradi opštine. Zbog toga je i ,,nezavisno“ tužilaštvo ustanovilo da nije bilo ,,osnova sumnje“ u kršenje zakona, čak i kada su pristalice Mandićeve i Bečićeve stranke okupirale prostorije Opštine Budva.
Budvanski primjer nasilničkog sprječavanja rada parlamenta dio je modusa operandi parlamentarne većine. I više od toga – otkriva se istinski, nedemokrastki, nasilnički karakter takve politike.
Kao što su prije dva dana u Budvi nasilno spriječili da se uspostavi vlast nove većine, tako su pred Novu godinu u Podgorici prijetnjama, ucjenama i ko zna čime sve natjerali logoreičnog Jakova Milatovića da naglo zašuti i pogne glavu. Pa onda da svoju grupaciju usmjeri ka formiranju vlasti u Glavnom gradu, i to baš sa onima koje su, samo koji dan ranije, žestoko optuživali za zloupotrebu vlasti?!
I dok su opoziciju napadali što se u parlamentu usudila da se otvoreno buni zbog drastičnog kršenja Ustava, nezakonitog penzionisanja sudija i urušavanja Ustavnog suda, parlamentarna većina koju predvodi Andrija Mandić, pretvorila je gotovo sve državne institucije u partijsku prćiju za međustranačke kadrovske kalkulacije.
Nasilje u Budvi da se ne bi uspostavila nova lokalna vlast; zastrašivanje, ucjene i korupcija da bi se formirala vlast u Podgorici; ustavni puč u Skupštini Crne Gore – sve su to djelići slagalice koja pruža pravu sliku nedemokratskog karaktera ,,postavgustovske vlasti“. Koja je, samo radi demokratskog dekora, uvećana ,,poštenim“ predstavnicima manje brojnih naroda.
No, u vladajućoj većini, osim što zadovoljavaju lične i grupne interese, Ibrahimović, Đeljošaj ili Camaj služe, kao nekad onaj ,,pošteni Albanac“ Sejdo Bajramović srpskom voždu Slobodanu Miloševiću: kao smokvin list, da inertnim i čudno nezainteresovanim Evropljanima i Amerikancima prikažu tobožnje ,,evropsko lice“ ovdašnje vlasti.
Koja, u stvari, ima Janusovo, dvostruko, a isto - nedemokratsko lice. Jer, kao što ne dopuštaju da se izbori u Šavniku okončaju kada njima nije rezultat po volji, baš kao što su u Podgorici utjerivanjem straha natjerali Milatovića i njegove da budu poslušni ljubimci, tako su u Budvi Mandićevi ,,oficiri za pritisak“ uspjeli upotrebom ogoljene sile onemoguće formiranje opštinske uprave bez njihovog učešća...
Predvidivo je buduće ponašanje vlasti: parlamentarna većina koja je na vlast došla kroz institucije sistema, nošena litijaškim talasom na izborima 2020. godine, pokazuje kako nema namjeru da vlast ikada prepusti kroz institucije, kao poraženi na izborima ili kao preglasane stranke u postizbornim kombinatorikama.
Andrija Mandić, Milan Knežević, Milojko Spajić, Aleksa Bečić i ostali ,,avgustovski revolucionari“ - koji su Mila Đukanovića i njegov DPS optuživali za stvaranje diktature - danas pokušavaju, teškom zloupotrebom instrumenata vlasti i moći, da pretvore Crnu Goru u mali politički logor kojim žele nekontrolisano upravljati.
To je crnogorska perverzna realnost, neka vrsta političkog oksimorona, spajanja nespojivog, to je – demokratija pučista! Samo još da pratimo hoće li, i kada, neko iz EU i SAD konačno vidjeti ono što je očigledno.