Osoblje Kliničkog centra - ljudi koji daju nadu

U najvećem masakru u novijoj istoriji Crne Gore u kojem je ubijeno dvanaest osoba među kojima je i dvoje djece, u trenucima kada je država na koljenima, kada je postalo očigledno da ne postoji ono što se u ozbiljnim zemljama naziva bezbjednosnim sektorom, primjer za svako poštovanje je dalo osoblje Kliničkog centra koje se od 1. januara bori za živote četiri osobe koje su teško povrijeđene u krvavom piru.

Tako je 11 hirurga, 12 instrumentara, pet anesteziologa i kompletno osoblje Urgentnog centra, na čelu sa direktorom Kliničkog centra doktorom Aleksandrom Radovićem, u noći između 1. i 2. janura uložilo natčovječanske napore da spasu četiri života. Posebnu težinu njihovom podvigu daje podatak da su se operacije smjenjivale jedna za drugom a doktori sa svojim timovima prelazili iz jedne u drugu salu gdje su nastavljali operacije. Kako je na konferenciji za novinare i saopštio hirurg doktor Perica Maraš - on to u svojoj karijeri nikada nije doživio.

Kada se desio masakr na Cetinju osoblje Kliničkog centra je bilo na nogama - ne gledajući da li imaju slobodan dan. Svi oni sami su se javili upravi Kliničkog centra i došli da pomognu. Očekivano, ono sa čim su se sreli nije bilo ni približno njihovoj svakodnevnoj radnoj rutini. Povrede ljudi koji su ranjeni na Cetinju bile su teške i životno ugrožavajuće, zahtijevale dugotrajne operacije iz više specijalnosti. Posebno kod pacijenta koji ima povrede glave i čija operacija je trajala satima.

I pored svega što su učinili njegovo stanje i dalje je izuzetno kritično, dok su preostala tri pacijnta skinuta sa aparata za disanje i njihovo stanje je stabilno.

Crnogorska javnost je bila pravovremeno i tačno informisana o svemu što se dešava u Kliničkom centru čime je spriječeno širenje dezinformacija. Direktor Radović se u noći maskara obratio novinirima saopštavajući koliko osoba je dovezeno sa Cetinja i informacije o težini povrede. Ujutro, 2. januara organizovana je pres konferencija na kojoj su saopštili sve detalje zdravstvenog stanja povrijeđenih. I 3. januara stiglo je saopštenje sa relevantnim informacijama o toku oporavka.

U trenucima kada bezbjednosne institucije nijesu funkcionisale, jedina svijetla tačka bili su ljekari i osoblje Kliničkog centra koji su dali sve od sebe da se posljedice krvavog cetinjskog masakra koliko-toliko umanje.

Ovakav odnos ljekara i medicinskog osoblja ne čudi, jer oni su bili naši heroji i u najvećoj željezničkoj nesreći na Bioču 23. janaura 2006. godine, u udesu rumunskog autobusa u kanjonu Morače i drugim teškim nesrećama.