Vještak za zaštitu od požara i eksplozija: Samozapaljenje uglja u Luci Bar predstavlja problem sa aspekta sigurnosti i ekologije

Samozapaljenje uglja u Luci Bar predstavlja problem sa aspekta sigurnosti, ekologije, odlaganja i procesa deponovanja uglja - kazao je za Primorski portal vještak iz oblasti zaštite od požara i eksplozija Radovan Popović.

U Luci Bar, ispod Volujice, na operativnoj obali gdje se vrši pretovar rasutih tereta, došlo je do samozapaljenja uglja, a dim koji se pojavljuje  od početka decembra izaziva zabrinutost građana Bara.

Do sada iz Luke Bar se nisu oglasili ovim povodom.

Vještak iz oblasti zaštite od požara i eksplozija navodi da je sklonost samozapaljenja uglja  različita i zavisi od vrste uglja, prisutstva vlage, građe…

Prema ranijem pisanju Primorskog portala, ugalj iz Indonezije preko Luke Bar pretovara se za potrebe Elektroprivredu Srbije (EPS).

Ugalj, kao i mnoge druge materije, ima sklonost da apsorbuje gasove iz okoline.

-Apsorcija  je najintenzivnija u početku, odmah poslije vađenja uglja iz nalazišta. Apsorbovani kiseonik vrši oksidaciju organske materije u uglju, pri čemu se oslobađa temperatura pa se uglalj zagrijava. Kad ugalj dobije temperaturu u unutrašnjosti gomile, od oko 300 do 400 stepeni otpočinje proces gorenja - objasnio je vještak Popović.

Prema njegovim riječima, česta je slika da se na velikim deponijama uglja vidi gorenje iz unutrašnjosti gomile, uz vidno oslobađenje produkata sagorijevanja.

- Veliki je problem sa gašenjem takvih deponija. Baš veliki i dosta teško se gasi. To zavisi od naslaga - kolika je deponija, koliko ima složenog uglja na toj deponiji. Svakako zavisi od količine uglja koja je uskladištena - objasnio je Popović.

 Međutim, prema njegovim riječima, ne mora ni da bude uvijek samopaljenje uglja.

- Može da bude i ljudski nemar, prilikom skladištenja uglja. Ukoliko se  opušak cigarete baci na uglj može da počne proces gorenja. jer je ta ugljena prašina generalno lako zapaljiva - ističe Popović.

Činjenica je da dim tinja danima u Luci Bar.

- Mora se držati pod kontrolom i uglavnom se drži pod kontrolom. Jedna od mjera je pretovar tog uglja, da se dođe u centar požara, da se pokuša ugasiti uz upotrebu velike količine vode. Ističem, dosta je teško gasiti  ugljaj, dosta teško. Može se dislocirati na nekom prostoru gdje je bezopasan - kaže Popović.

Ističe da deponovani ugalj mora imati određenu daljinu od drugih zapaljivih materija. 

- Mora imati neophodni stepen zaštite da ne dođe do prenošenja vatre. Ugalj tinjajuće gori sa malom količinom plamena, tako da je teško da može da ugrozi skladišta naftnih derivata ako nisu baš u neposrednoj blizini - navodi Popović  

Iz Luke Bar su uskratili javnost za informaciju da li su u proteklom periodu od kada je ugalj počeo da gori koristili termokamere koje mogu detektovati promjene u unutrašnjosti deponovanog uglja.

- Posebnim instrumentima se mjeri temperatura u unutrašnjosti te gomile. Prati se i ako dođe do povećanja temperature, da se interveniše.  Jedino razgrtanjem tih naslaga uglja, moglo bi se doći do žarišta. Sve zavisi gdje je žarište, je li počelo da tinja na površinskom dijelu ili unutrašnjem dijelu. Ukoliko je žarište u unutrašnjem dijelu, mora doći do razgrtanja, prebacivanja na druge lokacije - kazao je Popović.

Preporučuje da je potrebno mjeriti stepen zagađenja vazduha i zbog zaposlenih i zbog građana koji ne rade u Luci Bar.

Prema ranijem pisanju Primorskog portala, ugalj iz Indonezije  preko Luke Bar pretovara se za potrebe Elektroprivredu Srbije (EPS). Ugovoreni posao predviđa pretovar 60.000 tona uglja.